Niye hep böyle oluyor. Sen, seni seveni birtürlü sevemezsin. Senin sevdiğin de birtürlü seni sevmez.
Düşünürsün, onun senin için yaptıklarını, keşke o aklındaki, kalbindeki insan yapsa diye. Ben bu durumdan hiç kurtulamadım. Hayatıma girmek isteyen insanı, hayatıma sokamadım. Bende hayatına girmek için çabaladığımın, hayatına giremedim, onun olamadım. Üzerimde bir lanet var gibi sanki. Saçma ama artık böyle düşünmeye başladım.
Bu 21 Aralık muhabbetini bizde kızlarla yaptık. Kıyamet kopmadı ama sadece bizim hayatımızda koptu kopacak olan kıyamet. Ayın 20 ve 21'inden sonra herşey üstüste geldi. O günden beri hiçbir şey normal değil hayatımızda. Uyku düzenimiz bile kafayı yedi. Günleri karıştırmaya başladık artık. Özellikle de ben. Bugün yaşanan olayı sanki dün yaşanmış gibi düşünmeye falan başladım artık, o derece.
O kadar bunaldım ki artık. Herşeyden elimi ayağımı çekmek istiyorum. Çünkü ben çok salağım. Daha yeni bir hata yapmışken, başka bir hata daha yapıyorum. Ve bu olanlar artık beni bitirdi. Gerçekten bıktım. Bu durum nasıl geçecek bilmiyorum. İçimde ki sıkıntı beni boğuyor. İyi ki kızlar var yanımda. Ailem gibi oldu onlar benim. Yaşanan saçmalıkları hep beraber aşmaya çalışıyoruz. Ve dostluklar hep böyle zamanlarda daha da güçleniyor. Her işte bir hayır vardır derler. Bu çok doğru.
Biliyorum, önemli olan hatalardan ders çıkarmak. Ve ben o dersi çok iyi çıkardım.
Bu zamana kadar başımdan geçen kötü bir olaydan sonra, akıllandım derdim. Ama anladım ki, asıl şimdi akıllandım. İşte bundan sonra atacağım tek bir adımı, diyeceğim tek bir kelimeyi, kırk kere düşünücem.
Tek bir dua'm var. Bu yaşadığım hataları bir daha yaşamayım. Bir daha, yine, tekrardan, umutsuz ve imkansız birine kapılmayım. Herşey yoluna girsin. Bu zor günler artık geçsin.
