Geçmek Bilmeyen Günler

Eski bir yazımı okudum da ben bir ara aşk kapıda falan yazmışım. Valla çok güldüm. O zaman öyle görünen bir durum şimdi bakıyorum da alakası yokmuş. Öyle bir durum söz konusu bile olmadı. Ben alışığım zaten, lk defa başıma böyle birşey gelmiyor. Bende aşk her zaman kapıda ama sadece kapıda, içeri asla girmiyor. Neyse ben geçmiş defterleri kapattım artık, burada yaşananlar burada kalacak. Ve ben İstanbul'a gittiğimde, okuluma başladığımda yeniden doğmuş gibi olucam. Geçmişimi tamamen burada bırakıcam.

Okul demişken, günler geçmiyor sanki. Ne yapacağımı şaşırdım. Ben hiç böyle bu kadar rahat olmazdım ki. Yani demeye çalıştığım 1 yıl boyunca dershane, okul, özel ders, kızlarla gezmek, okulda başkanlık ve bu yüzden ki koşturmalarım... Bünyem tempoya alışmıştı. Şimdi sadece bekliyorum günlerin geçmesini. Sınava hazırlanırken aman günler geçmesin derdik. Şimdi ise geçse de biran önce gitsem diye bekliyorum. Aynı bölümde olduğum iki kişiyi bile buldum. Teknoloji sağolsun :) Onlarla da konuştum işte okuldan önce görüşürüz, tanışırız diye.

Yazı da yazmak istiyorum. Yaşadıklarımı burada anlatmak istiyorum ama kaydadeğer bişi yapamıyorum ki daha. Sanırım bir hafta sonra yazacak şeyler bulabilirim artık.

Okul

Nerde kalmıştık? En son okula kayıt için gidicez demiştim. Evet, gittik. Tabi gene biraz kaybolduk istanbul'da. Sora sora bulduk bir şekilde. Yurt kayıdı için gittik ama okul kayıtlarını da aldıklarını öğrendik, işte bu çok iyi oldu. Sıra falan beklemeden hemen aradan çıkarmış olduk.

Okulun adını söylemek istemiyorum ama ünlü bir okul. Zaten okulun olduğu yeri görünce güzel bir şok geçirdim. Güzelim okulun çevresi köylük gibi, inşaat dolu, toz toprak, çamur falan ama bol oksijen dolu. Okulun yani o semtin çevresi ormanlık. Yurt zaten okula çok yakın birde servisde var, çok rahat olucak. Yurdu görmek için gittiğimizde tam arabadan inerken, horozlar, tavuklar karşıladı. O zaman da ayrı bir şok geçirdik. Neyse yine de ben okulumu sevdim.

Asıl farklı sorunlar var. Mesela oda arkadaşım acaba nasıl biri olacak? Oda arkadaşımla iyi anlaşabilcek miyim? Her gün nasıl farklı giyinebilcem? Eninde sonunda birgün sonu gelcek. Acaba dersler nasıl geçeçek? Ooo... daha neler neler var aklımda, düşünüp durduğum.

Ve galiba evden gitmeme az kaldığı için günlerdir evden çıkmadım. Tam olarak neyin depresyonunu yaşıyorum bilmiyorum. Burdan gitmekten korkuyorum galiba. Çünkü artık hiçbir şey  eskisi gibi asla olmayacak. İlk defa ailemden ayrılıcam. Doğup büyüdüğüm şehirden ilk defa ayrılıcam. Yakın ve sürekli gidip gelme imkanım da var, hatta sadece 2 saat falan var arada ama buraya artık misafir gibi gelicem.  Off... ne bileyim, üzerimde bir mutsuzluk var. Yeni düzenime, hayatıma alışmak zor olacak gibi geliyor bana.

Herkes oraya gidince dönmek istemiceksin diyor bana. Bilmiyorum, tek isteğim Allah'ım yanımda olsun. Orada tek başıma ayakta kalmama yardımcı olsun. Bana sabır, güç versin.