Okul

Nerde kalmıştık? En son okula kayıt için gidicez demiştim. Evet, gittik. Tabi gene biraz kaybolduk istanbul'da. Sora sora bulduk bir şekilde. Yurt kayıdı için gittik ama okul kayıtlarını da aldıklarını öğrendik, işte bu çok iyi oldu. Sıra falan beklemeden hemen aradan çıkarmış olduk.

Okulun adını söylemek istemiyorum ama ünlü bir okul. Zaten okulun olduğu yeri görünce güzel bir şok geçirdim. Güzelim okulun çevresi köylük gibi, inşaat dolu, toz toprak, çamur falan ama bol oksijen dolu. Okulun yani o semtin çevresi ormanlık. Yurt zaten okula çok yakın birde servisde var, çok rahat olucak. Yurdu görmek için gittiğimizde tam arabadan inerken, horozlar, tavuklar karşıladı. O zaman da ayrı bir şok geçirdik. Neyse yine de ben okulumu sevdim.

Asıl farklı sorunlar var. Mesela oda arkadaşım acaba nasıl biri olacak? Oda arkadaşımla iyi anlaşabilcek miyim? Her gün nasıl farklı giyinebilcem? Eninde sonunda birgün sonu gelcek. Acaba dersler nasıl geçeçek? Ooo... daha neler neler var aklımda, düşünüp durduğum.

Ve galiba evden gitmeme az kaldığı için günlerdir evden çıkmadım. Tam olarak neyin depresyonunu yaşıyorum bilmiyorum. Burdan gitmekten korkuyorum galiba. Çünkü artık hiçbir şey  eskisi gibi asla olmayacak. İlk defa ailemden ayrılıcam. Doğup büyüdüğüm şehirden ilk defa ayrılıcam. Yakın ve sürekli gidip gelme imkanım da var, hatta sadece 2 saat falan var arada ama buraya artık misafir gibi gelicem.  Off... ne bileyim, üzerimde bir mutsuzluk var. Yeni düzenime, hayatıma alışmak zor olacak gibi geliyor bana.

Herkes oraya gidince dönmek istemiceksin diyor bana. Bilmiyorum, tek isteğim Allah'ım yanımda olsun. Orada tek başıma ayakta kalmama yardımcı olsun. Bana sabır, güç versin.