Sesin Benim En İyi İlacımdı

Sancılı bir özlem yaşıyorum. Unutmaya çalıştığım adam, daha çok giriyor aklıma. Rüyamda gördüm onu, hala etkisindeyim.
Onun odasındayız, sarılarak uyuyoruz. Huzur içindeyim, nefes alıp verişi, teninin sıcaklığı beni sakinleştiriyor. Ama yeni barışmışız yani ayrılalı 2 hafta oluyor zaten. Rüyamda da daha yeni barışmışız. Sorgusuz sualsiz kabul etmişim onu. Sonra birden kızıyor bana. Bende odasından çıkıp mutfağa gidiyorum. Rüyaya bakın. Mutfakta da annesiyle babası bişeyler yapıyor. Beni hiç yadırgamıyorlar. Bende onlara yardım ediyorum. Babası beni gelini olarak artık benimsediklerini söylüyor. Anneside "senden çok bahsediyordu, sen bundan sonra bizim kızımızsın" diyor. Bu sırada o, kapıyı vurup gidiyor evden. Yani benden gene vazgeçiyor diye anlıyorum bunu ben. Nedense fazla üzülmüyorum. Fırsat bu fırsat çaktırmadan mutfaktan ayrılıp, odasına gidiyorum karıştırmak için. Bi bakıyorum eşyaların yeri değişmiş. Gidip yastığını kokluyorum. Beni dinginleştiren, her defasında aşık eden kokusu yok artık. Çekmecelerini karıştırıyorum o kadar eminimki başka bi kızla ilgili bişi bulacağımdan. Gerisini de hatırlamıyorum. Tek hissettiğim şey, geç kalmış bir özlem.

Ayrılalı 2 hafta oldu ve ben bunu bu zamana kadar hissetmedim. Ya da kendimden kaçtım. Özleyecek, onu aklıma getirecek zamanı yaratmamak için elimden geleni yaptım. Şimdi o kadar özlüyorum ki, ağlayamıyorum bile. İçime akıyor gözyaşlarım. Öyle tarifsiz bir acı ki yaşadığım, ne yapsam ne desem anlatılacak gibi değil. Yüzünü silmek istiyorum hafızamdan. Yaşadığımız güzel anları silmek istiyorum. Gittiğimiz cafeleri yıkmak, yürüdüğümüz yolları yakmak istiyorum. Onunla ilgili herşeyi unutmak istiyorum. Ama sesinden vazgeçemem. Şuan en çok sesine ihtiyacım var. Bana ilaç gibi gelen sesini istiyorum.

Ooffff... Vazgeçtim herşeyden. Ondan nefret etmek istiyorum. Evet ya..! O bencilllik yaptı, beni düşünmedi. Kendisi sınavı kazanamadı diye, dünya başına yıkıldı. Benim sınav sonucumu sormadı bile. Hayata kızdı, hıncını çevresindekilerden çıkardı. Mutsuz diye beni önemsemedi. Beni terk etmedi ama kelimeleriyle gitmemi sağladı. Böyle bencildi işte. Hayatta herşeyin sınav olduğunu sanıyordu. Hala da sanıyordur.

Ben gitmek zorunda değildim, o gönderdi kelimeleriyle. Ve şimdi geç kalan özlemimi yaşıyorum. Biliyorum elbet geçecek. Ama zor geçecek. Onu unutturabilecek ya da onu sevdiğimden daha çok seveceğim biri çıkmalı anca karşıma. Öyle biri de pek çıkacakmış gibi değil. Neyse, elbet geçecek bu zor günler. Ben ne hayal kırıklıkları, ne üzüntüler atlattım. Alıştım zaten artık.
Herşey düzelecek.